تلویزیون ال سی دی
ال سی دی (LCD) مخفف عبارت Liquid Crystal Display است. فناوری اصلی در نمایشگرهای TFT-LCD، کریستال های مایع است. این کریستال ها عبور نور را مسدود کرده یا نور را آزاد می کنند. TFT ترانزیستور لایه نازک است. این فناوری برای تولید تصاویر از پنل های LCD استفاده می شود. امروزه مانیتورهای LCD با استفاده از تکنیک TFT استاندارد هستند.
اصل کار تلویزیون LCD:
پانل های LCD از صدها هزار سلول کریستال مایع تشکیل شده است که بین دو لایه شیشه پلاریزه قرار گرفته اند. نوری که از لامپهای قدرتمند پشت پنل میآید، با عبور از لایهای که انتشار را فراهم میکند، به طور همگن روی صفحه پخش می شود. سپس نور از یک لایه ترانزیستور فیلم نازک به نام TFT (ترانزیستور لایه نازک) عبور می کند و سپس از فیلترهای رنگی عبور می کند که میزان الکتریسیته تحویلی به هر سلول کریستالی مایع را تنظیم می کند. کریستال های مایع با توجه به اختلاف ولتاژ فعال می شوند. با توجه به این الگوی حرکتی، شدت و جهت قطبش نوری که از پشت داده می شود تغییر می کند. در نتیجه این فرآیندها صدها هزار پیکسل به دست می آید که رنگ های قرمز، آبی و سبز را با نسبت ها و روشنایی متفاوت ایجاد کرده و تصویر نهایی را ارائه می کنند.
فناوری روشنایی LCD:
تلویزیون های LCD توسط یک لامپ فلورسنت روشن می شوند. این لامپ با روشن شدن تلویزیون شروع به روشن شدن می کند و نوری که از پشت به صفحه می فرستد همیشه روشن می ماند. نور از اینجا به هر پیکسلی که تصویر روی صفحه را ایجاد می کند ارسال می شود.از آنجایی که لامپ همیشه روشن است مصرف انرژی بسیار بالاست. این لامپ فلورسنت نازک تر از لامپ فلورسنت خانگی است. اگرچه فناوری LCD در مقایسه با تلویزیون های CRT فناوری بسیار جدیدی است، اما این فناوری نور پس زمینه مهم ترین نقطه ضعف این نوع تلویزیون ها بوده است.
جنبه های منفی سیستم نور پس زمینه فلورسنت:
مزایای تلویزیون LCD:
جنبه های منفی تلویزیون ال سی دی:
امروزه استفاده تلویزیون های LCD بسیار محدود شده است و جای خود را به تلویزیون های LED با فناوری جدیدتر داده است.